cichy IV
potulny, łagodny
I po desce opartej o ścianę komnaty, Nim spostrzegł się, wleciała przez okno, świecąca, Nagła, cicha i lekka jak światłość miesiąca (I). A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą (I). na każdym przykopie Stoją jakby na straży w szeregach konopie, Cyprysy jarzyn: ciche, proste i zielone (II). Całe grono z posępną i cichą postawą Pogląda w niebo (VIII) Jeden między kupkami szlachcic cichy stoi, Widać, że człek bezstronny, waha się i boi; Za kim dać kreskę? (XII)
Czlowiek ↔ Dusza i rozum ↔ Moralność ↔ Moralność, cechy charakteru